Katalizator GM32

Katalizatory o numerze GM32 wykorzystywane są przez niemiecką markę Opel. Znane są ze swojej wąskiej i długiej obudowy, wynoszącej nieco ponad pół metra. Katalizatory te ważą od 1.37 kg do 1.81 kg. Cena detaliczna modelu GM32/90531239/F7, na dzień 29 marca wynosi 303.30 PLN.

Wykorzystywane są Oplu Astrze G oraz w modelu Opel Zafira 2.0 DTI, w wersji z napędem diesla, wersja silnikowa 2.0 z 1999 roku.

O Astrze pisaliśmy już przy okazji artykułu poświęconego katalizatorowi GM22. Tym razem uwagę poświęcimy Zafirze.

Zafira to minivan z segmentu C. Produkowany był w 3 seriach od roku 1999. Jego konstrukcję oparto na platformie oraz mechanice Opla Astry. Opel, tworząc ten wóz, chciał zaproponować konsumentom coś kompaktowego i praktycznego, zwłaszcza po fiasku jakim zakończyło się wprowadzenie na rynek Opla Sintry. Model ten nie był w stanie konkurować z innymi dużymi minivanami, nawet pomimo dużej przestronności i zwinności. Zarzucano mu kiepskie wykończenie i brak wiarygodności jeśli chodzi o bezpieczeństwo.  Zafira miała stać się alternatywą dla cieszącej się wówczas popularnością Megane Scenic.

Pierwsza generacja zaistniała w 1999 roku. Wykorzystano do jej produkcji rozwiązania techniczne z Astry G. Jej wejście na rynek motoryzacyjny odniosło sukces i dało początek dwóm kolejnym seriom. Od trzeciej, model przyjął nazwę Tourer.

Pierwszą serię – Zafirę A – produkowano do 2005 roku. To co wyróżniało go na tle francuskiej furgonetki od Renault, to wielkość i pojemność. Auto miało być kompromisem pomiędzy mniejszymi rozmiarami, a dużą pojemnością, jak przystało na minivana. W 1997 roku, gdy we Frankfurcie zaprezentowano nową Astrę, przedstawiono także Zafirę jako projekt koncepcyjny, aby nie dopuścić do kolejnego fiaska i realnie ocenić szansę na sukces samochodu.

Akcja marketingowa auta, rozpoczęła się w maju 1997 roku, z kolei sprzedaż oficjalnie uruchomiono 16 kwietnia 1999 roku.

Jeśli chodzi o estetykę, to widzimy tu duży ukłon w stronę Astry G, zwłaszcza jeśli chodzi o przód auta i jego krawędzie. Auto wydaje się być smuklejsze od swoich głównych konkurentów i mieć bardziej subtelne i delikatne kształty. Na całej długości karoserii biegła plastikowa lista. To, na co warto zwrócić uwagę, to praktyczna, szeroka klapa od bagażnika, ustawiona równo ze zderzakiem. Dzięki odpowiedniemu wyprofilowaniu, ładowanie dużych i ciężkich bagaży zostało zdecydowanie ułatwione. Stylistyka kabiny pasażerskiej pozostała prosta i klasyczna. Całe wnętrze zostało zaprojektowane z ogromną ostrożnością. Wszystko po to, by uzyskać jak najlepsze wykorzystanie przestrzeni. To, co dawało Zafirze przewagę, to także siedem siedzeń ułożonych w trzech rzędach. Pod tym względem konkurencja wypadała blado i raczej nie oferowała zbyt wielu opcji. Dodatkowo, wprowadzono możliwość składania foteli ostatnich rzędów razem lub pojedynczo, tak by zwiększyć ładowność bagażnika. System ten, zwany Flex 7 był rozwiązaniem pionierskim w tamtym czasie. W innych markach, konieczne było usunięcie niewykorzystanych miejsc i pozostawienie ich w domu, aby zrobić miejsce na rozszerzenie bagażnika. W efekcie, zamiast pojemności bagażnika – 150 litrów, Zafira mogła poszczycić się wynikiem nawet do 600 litrów. Podobne rozwiązanie zastosowano w Mitsubishi Space Wagon, jednak nie było ono tak elastyczne jak w przypadku Opla.

Zafira wykorzystała podłogę z Astry G, jednak w tym wypadku konieczne było zwiększenie rozstawu osi o około 10 cm. Za punkt honoru twórcy postawili sobie, stworzenie auta bezpiecznego. Pojazdowi zapewniono sztywną strukturę o dobrych właściwościach amortyzujących wstrząsy. Przednią ramę zaprojektowano tak, by maksymalnie pochłaniała energię w przypadku zderzeń czołowych. Podczas zderzenia bocznego, pasażerów chroniły specjalne pręty przeciwwłamaniowe na drzwiach. Podobnie, jeśli chodzi o kwestie mechaniczne, również skorzystano z systemów z Astry – zawieszenie MacPhersona, tarcza samoczynna, identyczna jednostka sterująca w ABS-ie. Jedynie tarcze hamulcowe wykorzystano odrobinę większe. Na początku, dostępne były dwie wersje silnikowe : 1.6 oraz 1.8 – z czterema zaworami. Ich moc wynosiła odpowiednio 101 i 115 KM.

Samochód posiadał w ramach podstawowej wersji wyposażeniowej : system ABS, podwójne poduszki powietrzne, system kontroli trakcji, klimatyzację i podgrzewane lusterka zewnętrzne.

Opcjonalnie, można było doposażyć auto w zabezpieczenie przed kradzieżą, tempomat, szyberdach, czy nawet automatyczną skrzynię biegów.

W 2001 roku pojawiła się Zafira 2.0 16v Turbo OPC, którą można uznać za pierwszy sportowy MPV. Maksymalna moc wynosił 192 KM, a silnik pochodził z Astry OPC. Również karoseria miała typowo sportowy charakter. Pod koniec 2001 roku pojawiła się także wersja metanowa. Na rynku włoskim znana pod nazwą Zafira Eco M.

Druga generacja –B –  produkowana była od 2005 roku do 2014. Auto zaprezentowano po raz pierwszy na Salonie Motoryzacyjnym w Genewie. Produkcję rozpoczęto w lipcu. Auto charakteryzowało o wiele większe wymiary niż w przypadku Zafiry A, powodując, że samochody, które dla pierwszej generacji stanowiły konkurencję, przestały nią być. Co ciekawe, Citroen, który do tej pory walczył z Oplem za pomocą modelu Xsara Picasso, po debiucie Zafiry B, wprowadził 7-mio osobowe C4Picasso.

Tworzenie projektu Zafiry B zbiegło się w czasie z debiutem Astry H. Auta są do siebie bardzo podobne jeśli chodzi o zewnętrzną konstrukcję, czego nie kryją twórcy. Nie sposób nie zauważyć podobieństwa jeśli chodzi o przednie reflektory w kształcie trapezu, czy kratkę z chromowanym drążkiem. We wnętrzu wykorzystano sprawdzony z poprzedniej wersji system Flex-7. Oczywiście projektanci nie spoczęli na laurach i dodatkowo został on zoptymalizowany, by uzyskać jeszcze większą ładowność. Poprawiono ergonomię jazdy w porównaniu z pierwszą serią. Dostępne były trzy wersje wyposażeniowe : Club, Enjoy i Cosmo.

W 2011 roku zaczęto produkcję trzeciej generacji zwanej Zafira Tourer, choć dopuszczalna jest także nazwa „Zafira C”, ze względu na poprzednią nomenklaturę. Prezentacja również odbyła się we Frankfurcie. Co ciekawe producenci utrzymali dotychczasowy trend i kolejna wersja oznaczała jeszcze większe wymiary i większy poziom przestronności. Postawiono też na większą nowoczesność. Auto jest dłuższe o prawie 20 cm, szersze o 12 cm i wyższe o 5. Stylistyka jest bardziej wyszukana niż w przypadku poprzedników. Reflektory przednie umieszczone są w specjalnych obudowach w kształcie bumerangu. Szyku dodaje tylna klapa zwieńczona spojlerem. Wnętrze zostało rozjaśnione dzięki szklanym przestrzeniom, które sprawiają, że kabina wydaje się jeszcze większa. Dodatkowo zapewniają one dobrą widoczność kierowcom. Produkcja zakończyła się w 2018 roku.

Aktualną cenę tego i 7 800 innych zużytych katalizatorów znajdziecie w naszym cenniku.