Katalizator FP87 z Mazdy 626

Katalizatory z oznaczeniem FP87 wykorzystywane są w pojazdach marki Mazda.

Liczą wraz z wylotami koło 70 cm długości, a wkład waży 1,2 kg. Cechuje je podłużny, płaski kształt, spłaszczone brzegi, poprzeczne i podłużne wgłębienia w obudowie zewnętrznej, oraz liczne perforacje. Wyloty ułożone są symetrycznie, lecz jeden z nich jest przedłużony. Model pełnił swą rolę w układzie wydechowym, w Mazdzie Protege i 626. Montowano go w wersji silnikowej 1.8 i 2.0, w latach 1993-2003.

Aktualną wartość katalizatora można sprawdzić w naszym cenniku.

Mazda Protege opisywana była już na naszym blogu jako Mazda 323.  Dziś skupimy się zatem na modelu 626.

Mazda 626 to średniej wielkości samochód osobowy, który produkowany był przez japońskiego producenta samochodów Mazda, w latach 1970-2002. W tym czasie powstało 6 generacji modelu. Na niektórych rynkach 626 był sprzedawany pod nazwą Mazda Capella .

Samochód konkurował z innymi japońskimi osobówkami średniej klasy , takimi jak Honda Accord , Toyota Corona i Nissan Bluebird . W 2002 roku został zastąpiony przez Mazdę 6, a produkcję zakończono.

Pierwsza generacja została wprowadzona na rynek w maju 1970 roku. Facelifting przeprowadzono w 1974 roku i produkowano wersję do 1978 roku. Była napędzana czterocylindrowymi silnikami 1,5 lub 1,6 litra. Moc silnika wynosiła 68 lub 74 kW. Pierwsze modele posiadały charakterystyczne, kwadratowe reflektory, podczas gdy modele po 1971 roku, wyposażano już w okrągłe światła. Od 1972 r. wszystkie modele miały dwie pary lamp. Wygląd tylnej części zmienił się również podczas produkcji.

Pierwsza generacja była sprzedawana na rynkach eksportowych jako Mazda 616 (sedan), a także  jako coupé. Mazda 618 przez krótki czas była sprzedawana w Stanach Zjednoczonych. Dzięki modelom z silnikiem obrotowym typu Wankel, Mazda podbiła USA, gdzie zaczęto sprawdzać ją na dużą skalę.

Druga generacja została wprowadzona w 1978 roku. Oznaczenie wszystkich wersji ujednolicono, a w niektórych źródłach, ta generacja jest uważana za pierwszą wersję modelu 626. Była to też ostatnia seria z napędem na tylne koła. W Ameryce sprzedawano wersję z większymi, plastikowymi zderzakami, by spełnić tamtejsze standardy bezpieczeństwa. W 1980 r. przeszła modernizację.

Trzecia generacja została wprowadzona w 1982 r. i trwała do 1987 r. Była to pierwsza generacja z napędem na przednie koła. W 1984 roku zajęła piąte miejsce w plebiscycie na Europejski Samochód Roku. Od tego czasu wyniki sprzedaży w Europie były bardzo zadowalające. III generację produkowano także na licencji w Korei Południowej jako Kia Concord.

Czwartą generację stworzono w maju 1987 roku. Wykorzystano w jej projekcie zmodernizowaną platformę poprzedniej generacji.

Wykorzystano zupełnie nowe silniki. W ich budowie, skupiono się bardziej na momencie obrotowym niż na mocy. Silnik wysokoprężny był nowym silnikiem 2.0 RFT, w którym po raz pierwszy zastosowano tak zwane turbodoładowanie Comprex.

Piąta generacja została wprowadzona w 1991 roku i trwała do 1997 roku. W porównaniu z poprzednimi wersjami, różniła się znacznie od projektu zaokrąglonego nadwozia. Auto było bardzo popularne wśród powstającej klasy przedsiębiorców, zwłaszcza wersja po lifcie. W tej generacji, Mazda zaoferowała pierwszy (i ostatni) sześciocylindrowy silnik, aby poprawić wizerunek serii 626. Oferowana była tylko w wersji kombi, opartej na poprzedniej generacji. W oparciu o tę 5-tą serię, koreański producent samochodów Kia, wyprodukował model Kia Clarus , który był technicznie bardzo zbliżony do oryginału i różnił się zmodyfikowanym nadwoziem.

Szósta generacja została wprowadzona jesienią 1997 roku i trwała do 2002 roku, czyli do końca historii modelu. Była to także pierwsza Mazda, która została wyposażona w obecne logo samochodów z produkcji.

Design nie jest już tak okrągły jak w poprzedniej generacji, co sprawiło że przyciągnął bardziej konserwatywnych klientów w Europie. W porównaniu do poprzedniego modelu, poprawiono właściwości jezdne, które były bardziej stabilne ze względu na sztywniejsze zawieszenie.

To samo podwozie zostało wprowadzone rok później do modelu Mazda 323 w najnowszej generacji. Mimo mniejszych rozmiarów, ta generacja Mazdy 626 posiadała więcej przestrzeni wewnętrznej dzięki lepszemu, bardziej ergonomicznemu projektowi. Na początku produkcji samochód był oferowany  tylko w nadwoziu sedan i liftback. Bardziej praktyczny – kombi, wprowadzono dopiero w następnym roku.

Od początku produkcji dostępne były tylko silniki benzynowe o pojemności 1,8 litra i 2 litry. W 1998 r. wprowadzono 2,0-litrowy silnik DITD z turbodoładowaniem.

W 1999 r. cała gama modeli przeszła modernizację. Nadano im charakterystyczny wygląd z nowym zderzakiem i przednią maską z większym logo motoryzacyjnym. Dokonano także zmiany w wyglądzie tylnych świateł i w stylistyce wnętrza. Osiągi silników 1.8 i 2.0 DITD nieznacznie wzrosły po liftingu. Produkcja najnowszej generacji modelu 626 zakończyła się w 2002 roku, kiedy rozpoczęła się produkcja zupełnie nowej Mazdy 6 .